top of page
Σημεία (και τέρατα) της πλατείας
Παγκάκι όπου, σύμφωνα με μαρτυρίες της εποχής, ξαπόστασε για λίγα λεπτά κάποιο ανοιξιάτικο πρωινό του έτους 1913 ο γαλλογερμανός ευγενής και πρωταθλητής του κροκέ Ζαν Ζακ Ζεράρ φον Φύρστενσταιν, ο οποίος εξέφρασε τον θαυμασμό του για την πλατεία με τα εξής λόγια: "Ωραία πλατεία!"
Ιστορική πινακίδα της οδού Χάινριχ φον Φύρστενμπουργκ, η οποία μετονομάστηκε προς τιμήν του Αντώνη σε οδό Αντωνίου (Antoniusstraße).
(Χάινριχ φον Φύρστενμπουργκ, 1565-1587. Πρόκειται για τον εφευρέτη ενός προδρόμου της λαιμητόμου και αιώνιο πεσιμιστή, ο οποίος πεπεισμένος ότι η εφεύρεσή του δε λειτουργεί, πειραματίστηκε ο ίδιος μαζί της σε ηλικία μόλις 22 ετών.)
Ο θρύλος θέλει τη δεξιά πίσω ρόδα της άμαξας της Δουκίσσης Άννα Καταρίνα φον Φύρστενμπεργκ να σπάει την πέτρα του πλακόστρωτου (βέλος), ύστερα από καλοκαιρινό κυριακάτικο περίπατο περί τα 1800.
Στην οικία αυτή (βέλος) διέμεινε κατά την περίοδο 1638-1647 ο δημοφιλής ρωσογερμανός κατασκευαστής και δεξιοτέχνης της μπαλαλάικας Σεργκέι φον Φύρστενστατ, όπου και συνέθεσε τη «Ρομαντική σονάτα για μπαλαλάικα και φαγκότο», εκφράζοντας έτσι τον θαυμασμό του για την πλατεία.
Κάτω από το περίφημο τούτο φυλλοβόλο δέντρο απόλαυσε ο ουγκρογερμανός ποιητής, πεζογράφος και δοκιμιογράφος Γκάσπαρ φον Φύρστενκροϊτς ένα ηλιόλουστο φθινοπωρινό μεσημέρι του έτους 1774 (στο ηλιοβασίλεμα του Ροκοκό) τη λιακάδα, γράφοντας το ποίημα του «Το δέντρο», γοητευμένος από την ομορφιά της πλατείας.
Κάτω από αυτήν τη λατέρνα (ιταλ. laterna, ελλ. λαμπτήρας) λέγεται ότι κοντοστάθηκε κάποιο χειμωνιάτικο βράδυ εν έτει 1873 η γνωστή ιταλογερμανίδα ηθοποιός του θεάτρου και τραγουδίστρια της όπερας Ιζαμπέλλα Κάρλα φον Φύρστενντορφ ατενίζοντας με ενδιαφέρον την πλατεία. Το απόγευμα της επομένης, καθώς έπαιρνε το τσάι της κουτσαίνοντας ελαφρά, έγραψε το εξής γνωστό δίστιχο, εκφράζοντας έτσι τον θαυμασμό της για την πλατεία (εδώ σε μια πρόχειρη μετάφραση):
«Έσπασε το τακούνι της κάτω από τη λατέρνα
κι έτσι με φόρα χτύπησε στο δάπεδο η φτέρνα.»
bottom of page